Gelukkig is dat weer voorbij. Wat een geldklopperij! Vooral als je
kind een harde ontwikkeling heeft ondergaan en voortaan overal in wil. Vroeger
kwam je niet verder dan een ritje in de draaimolen, ouders mochten in mijn tijd
nog gratis mee, nu moeten die ook betalen!! Een keer touwtrekken en misschien nog even blikgooien. Incl een zak oliebollen waren we niet meer dan 15 euro kwijt. Ook gingen we zeker niet alle dagen.
Vandaag te dag is dat helemaal anders. Dochterlief heeft HET ontdekt! Kermis is
fun!! Daar moet je zo veel mogelijk van genieten.
Vooraf hadden we een geldbedrag afgesproken die ze mocht besteden,
is het op, dan heb je pech, hou je over, dan kan je daar nog wat anders mee
doen. Nou, kind gelukkig, want ze wist zeker dat ze een aardig centje zou
overhouden. Onze zoon die helemaal niets om de kermis geeft, nooit gedaan
trouwens, kreeg wat ‘compensatie’ geld. Hij ook gelukkig en zo krijg je geen
scheven gezichten en dat is opvoedkundig ook beter.
Terug naar de kermis. De eerste dag ging het nog wel. Keertje in
de rups, die tegenwoordig butterfly heet en ritje in de spin, die al jaren
geleden omgedoopt is tot octopus. Mama mee want alleen was toch wel te
spannend. Ook de Crazy Sjimmy, bij ons bekend als Cake Walk, en de timetrip
ging mijn dochter met brede glimlacht in. Alle attracties kosten 2 euro, dus
dat gaat lekker. Eind van haar geld hielt ze dus nog een aardig stukje kermis
over, maar daar had ze wel wat op bedacht!! Opa en oma!! Mijn ouders die ieder
jaar wel een middagje mee gingen, hadden deze ontwikkelingsdrift van mijn dochter
nog niet meegemaakt. Vorig jaar durfde ze nog nergens in, nu kon het niet hard
genoeg gaan. En mijn vader moest mee…
Op het Breukelsplein stond de Breakdance. De naam zegt het al, ‘Break’,
dus daar moet je niet zijn… De gemiddelde leeftijd was een jaartje of 15, 16.
Sommige waaghalzen waren net wat jonger en andere net wat ouder. Mijn leeftijd
zag je al niet meer, en zo oud ben ik ook weer niet.
Die Breakdance, daar wilde mijn dochter wel in, met opa. Mijn
vader die echt niet wist wat een Breakdance met je ingewanden doet, kocht de
kaartjes en klom in het apparaat. Klimmen was het echt wel, zeker als je 75 bent
en niet zo goed ter been, loopt met een stok en om de vijf minuten even moet
zitten. Maar goed, ze zaten en konden nog lachen, zie foto. Ik maakte deze foto
net voor vertrek, kon nog net op tijd scherpstellen en afknippen voordat ze
volledig uit beeld verdwijnen. Ik probeerde het karretje waarin ze zaten te volgen,
maar dat lukte niet echt. Tjonge, tjonge wat een snelheid, wat een gedraai.
Naar link, naar rechts en nog eens en nog eens, tot ie weer net zo plotseling
stilstond. Mijn dochter zag ik er helemaal blij en opgewekt uitkomen, mijn
vader had daar meer tijd voor nodig. Hij moest eerst zijn kunstgebit, prothese,
nepoog en kleingeld bij elkaar rapen voordat ie als laatste het apparaat kon
verlaten. Nog een keer, riep mijn dochter, maar mijn vader was ook Oost-Indische
doof geworden…
